overzicht   overview

Ekomomische Politiek

Bepaald niet toevallig bestaat er een sterke parallel tussen de analyse van het funktiebegrip alhier, en de analyse van de warenruil in "Das Kapital". Het moet inzichtelijk zijn dat de $W$ in Marx' beroemde formule $W - G - W$ overeen komt met de $M$ in onze formule voor het arbeidsproces: $M - A - M$. In ons huidige maatschappelijke bestel funktioneert immers alle materie tevens als handels-"waar". Maar dit impliceert aan de andere kant dat er eveneens een parallel moet bestaan tussen $G$, dat is de kwantiteit van de warenruil, en $A$, dat is de kwantiteit van het arbeidsproces. Geld moet dus overeenkomen met duur(te), dat is hetzelfde als maatschappelijke arbeidstijd. We zeggen in het Nederlands gewoon, openhartig, dat iets "duur" is. Het is niet anders dan rationeel om uit te gaan van de arbeidstijd als grondslag van het geld.

Het eerste wat in onze maatschappij moet gebeuren is het onder ogen zien van de werkelijkheid van de handelswaar. Met als konsekwentie voor de ekonomische politiek een herwaardering van het geldwezen, in termen namelijk van gestolde maatschappelijke arbeidstijd.

Het idee wordt geopperd dat een "maatschappelijk arbeidsuur" feitelijk ook de enig mogelijke mogelijke rationele grondslag is voor een stabiele munteenheid. Ik schat dat in Nederland dit maatschappelijk arbeidsuur overeenkomt met een bedrag van tussen de 50 en 100 gulden. Beter andersom natuurlijk: de gulden komt overeen met ongeveer één minuut maatschappelijke arbeidstijd. Dit is uiteraard een gedateerd gegeven: wij schrijven medio 1995. Bij de revisie van dit schrijven in 2019 zou men uit kunnen gaan van een bedrag van tussen de 50 en 100 Euro.

Maatschappelijk kansarme groeperingen in Engeland hebben zogenaamde "ruilkringen" opgezet. Leden van zo'n kring verlenen elkaar diensten waarvan de arbeidstijd wordt geregistreerd. Het gaat hier om gevraagde diensten zoals bijvoorbeeld de was doen, of het repareren van een auto. Een uur dienstverlening komt overeen met 20 zogenaamde LETS (: Local Exchange Trade System). De gemaakte "lets" worden bijgehouden op (handgeschreven) bonnetjes, waarvan een gedeelte voor de dienstverlener bestemd is, een gedeelte voor de klant, en een gedeelte voor een centrale administratie. Het netto resultaat is inderdaad dat de welvaart van de ruilkring stijgt. Ook doordat een aantal diensten, zoals de reparatie van een auto, niet meer met "echt" geld behoeft te worden betaald, blijft er meer van het laatste over voor aankopen buiten de kring. Hoe groter de kring, des te groter de welvaart. Ruilkringen zijn er behalve in Engeland ook in de Verenigde Staten, en in België (Leuven). Maar ook deze gegevens zijn het laatst bijgewerkt in 1995 en wellicht gedateerd.

Naarmate het einde van dit hoofdstuk in zicht komt, zullen meer lezers de wenkbrauwen fronsen. Aangenomen dat ze al tot hier gekomen zijn. Onverhuld werd daar gerefereerd naar "das Kapital" van Karl Marx, ideologie van een inmiddels "achterhaald" communisme. Het lijkt alsof de schrijver van mening is dat een marxistische denkwijze iets kan bijdragen aan het onderzoek naar de grondslagen der wiskunde. Ik hoef voor deze vrijheid van meningsuiting weliswaar niemand mijn excuses aan te bieden, maar gezien het inmiddels niet meer zo recente verleden (: de val van de Berlijnse muur) is er (anno 2021) ook weinig kans om met een dergelijke opinie serieus te worden genomen. Helpt misschien de mededeling dat schrijver dezes behalve "das Kapital" ook de Bijbel en de Koran gelezen heeft?

TopSport

Er zijn twee manieren om tegen (top)sport aan te kijken.

Positief: sport is een idealisatie van de lichamelijke menselijke arbeid.
Negatief: sport is een perversie van de lichamelijke menselijke arbeid.

Zie: FUNKTIONEREN

Sport lijkt namelijk sprekend op arbeid; de lichamelijke inspanning is soortgelijk.
Er is echter een subtiel verschil.
De "gewone" arbeid gaat gepaard met, en is bedoeld voor: het veranderen van materie.
De "gewone" arbeid consumeert een grondstof en zet deze om in een product.
Echter de inspanning van de sport consumeert geen materie en produceert geen materie.

Materieel gezien is sport niets anders dan zinloze arbeid.
Dit kan men zien als een perversie; ik hou niet van sport.

De andere kijkrichting is dat sport de arbeid heeft bevrijd van grondstof en product.
Sport is dan pure gezuiverde arbeid, verlost van alle materiële bijzaken; verlichting.

De laatste kijkrichting - sport als idealisatie - is ook om andere redenen van belang.
Een sportprestatie wordt namelijk gemeten. Er wordt een objectief getal aan gehangen.
Op deze manier kan men dus lichamelijke prestaties van mensen onderling vergelijken.
Maar omdat sport geïdealiseerde arbeid is, moet dit ook geldig zijn voor gewoon werk.
En dan komen we terecht in de volgende maatschappelijk zeer relevante discussie:

Loon naar Prestatie
Link between minimum and maximum wages