Met één pennestreek onderuit
Om de gestelde keuze te kunnen maken is het voldoende te kijken naar de twee mogelijke oorzaken:
- Kan de massa van elementaire deeltjes veranderen in de tijd?
- Kan de nulpuntsenergie van het vacuum veranderen in de tijd?
De eerste vraag is vrij snel beantwoord. Volgens Setterfield's eigen theorie kan een elementaire deeltjesmassa inderdaad veranderlijk zijn
in de tijd, getuige de volgende figuur:
Afgezien daarvan zijn er de laatste eeuw zoveel elementaire deeltjes met telkens een andere massa ontdekt, dat de veronderstelling van een
veranderlijke deeltjesmassa waarschijnlijk in alle redelijkheid mag worden beschouwd als een relatief bescheiden inbreuk op de bestaande
natuurwetten. Trouwens binnen de Speciale Relativiteitstheorie wordt er zonder meer van uit gegaan dat de massa varieert met de snelheid
van een deeltje.
De pennestreek
Een heel ander verhaal is de nulpuntsenergie van het vacuum die in de tijd verandert. Persoonlijk geloof ik niet eens in een nulpuntsenergie
van het vacuum, maar dit terzijde. Als voornaamste bewijs voor het bestaan van de nulpuntsenergie wordt in het boek van Setterfield gerefereerd
naar het Casimir effect. Het is alleen jammer dat hij de bijbehorende formule verzuimt te vermelden. De (zeer kleine)
kracht die in het Casimir verhaal de twee platen naar elkaar toedrijft wordt afgeleid van een energie, die in dit geval - het kan niet anders -
precies de nulpuntsnergie is van het vacuum zelf. Volgens deze eenvoudige formule, hierin is $d$ de afstand tussen de platen:
$$
U = \frac {(h\,c)\,\pi} {3\times480\,d^3}
$$
Maar op bladzijde 54 van "Cosmology and the Zero Point Energy" wordt gesteld dat:
$$
h\,c = {\bf invariant} \quad so \; that \quad h \sim 1/c \qquad (4)
$$
Hiermee wordt kinderachtig eenvoudig bewezen dat de nulpuntsenergie helemaal niet kan veranderen:
$$
\Large U = {\bf invariant}
$$
Dus nog een keer. Welke van de twee theorieën hierboven maakt de meeste kans om juist te zijn?
Bovenstaand argument wil helemaal niet uitsluiten dat er zoiets zou kunnen bestaan als een - zelfs veranderlijk - kosmisch
universeel draagveld. Het wil alleen maar zeggen dat zo'n universeel draagveld dan niet het nulpuntsenergie veld is dat met
een Casimir effect zou kunnen worden aangetoond. Het idee op zich is best wel aantrekkelijk. Lees op de webpagina
Beschaving Iarga
bijvoorbeeld over Het draagveld van de Omni-creativiteit .