W I L L E M     V A N     N A S S O U

gemaect ter eeren des Doorluchtichsten Heeren, Heere Wilhelm Prince van Oraengien, Grave van Nassou, Patris Patriae, mijnen G. Forsten ende Heeren. Waer van deerste Capitael letteren van elck veers, zijner F. G. namen metbrengen.

Na de wyse van Chartres.

Wilhelmus van Nassouwe
Ben ick, van Duytschen bloet,
Den Vaderlant ghetrouwe
Blijf ick tot inden doet;
Een Prince van Oraengien
Ben ick, vrij, onverveert,
Den Coninck van Hispaengien
Heb ick altijt gheeert.

In Godes vrees te leven
Heb ick altijt betracht,
Daerom ben ick verdreven,
Om Landt, om Luyd ghebracht;
Maer Godt sal my regeren
Als een goet Instrument,
Dat ick sal wederkeeren
In mijnen Regiment.

Lijdt u mijn Ondersaten
Die oprecht zijn van aert,
Godt sal u niet verlaten
Al zijt ghy nu beswaert;
Die vroom begheert te leven
Bidt Godt nach ende dach,
Dat hy my cracht wil gheven,
Dat ick u helpen mach.

Lijf en goet al te samen
Heb ick u niet verschoont;
Mijn Broeders hooch van Namen
Hebbent u oock vertoont:
Graef Adolff is ghebleven,
In Vrieslandt in den Slach;
Zijn Siel int eewich Leven
Verwacht den Jongsten dach.

Edel en Hooch gheboren,
Van Keyserlicken Stam,
Een vorst des Rijcks vercoren,
Als een vroom Christen man,
Voor Godes Woort ghepreesen
Heb ick, vrij, onversaecht,
Als een Helt sonder vreesen
Mijn Edel bloet ghewaecht.

Mijn Schilt ende betrouwen
Sijt ghy, o Godt, mijn Heer,
Op u soo wil ick bouwen
Verlaet my nemmermeer;
Dat ick doch vroom mach blijven
U dienaer taller stondt,
Die Tyranny verdrijven,
Die my mijn hert doorwondt.

Van al die my beswaren,
End mijn Vervolghers zijn,
Mijn Godt wilt doch bewaren
Den trouwen dienaer dijn;
Dat sy my niet verrasschen
In haren boosen moet,
Haer handen niet en wasschen
In mijn onschuldich bloet.

Als David moeste vluchten
Voor Saul den Tyran,
Soo heb ick moeten suchten
Met menich Edelman;
Maer Godt heeft hem verheven,
Verlost uut alder noot,
Een Coninckrijck ghegheven
In Israel seer groot.

Nae 'tsuer sal ick ontfanghen
Van Godt mijn Heer dat soet,
Daer na so doet verlanghen
Mijn Vorstelick ghemoed;
Dat is, dat ick mach sterven
Met eeren in dat Velt,
Een eewig Rijck verwerven
Als een ghetrouwe Helt.

Niet doet my meer erbarmen
In mijnen wederspoet
Dan datmen siet verarmen
Des Conincks Landen goet;
Dat u de Spaengiaerts crencken,
O Edel Neerlandt soet,
Als ick daer aen ghedencke,
Mijn Edel hert dat bloet.

Als een Prins op gheseten
Met mijner Heyres cracht,
Vanden Tyran vermeten
Heb ick den slach verwacht;
Die by Maestricht begraven
Bevreesde mijn ghewelt,
Mijn Ruyters sachmen draven
Seer moedich door dat Velt.

Soo het den wil des Heeren
Op die tijt had gheweest,
Had ick geern willen keeren
Van u dit swaer tempeest:
Maer de Heer van hier boven
Die alle dinck regeert,
Diemen altijt moet loven
En heeftet niet begheert.

Seer Christlick was ghedreven
Mijn Princelick ghemoed,
Standvastich is ghebleven
Mijn hert in teghenspoet.
Den Heer heb ick ghebeden
Van mijnes herten gront,
Dat hy mijn saeck wil reden,
Mijn onschult doen bekondt.

Oorlof mijn arme Schapen
Die zijt in grooten noot,
Uw Herder sal niet slapen
Al zijt ghy nu verstroyt;
Tot Godt wilt u begheven,
Sijn heylsaem Woort neemt aen,
Als vrome Christen leven,
Tsal hier haest zijn ghedaen.

Voor Godt wil ick belijden
End zijner grooter Macht,
Dat ick tot gheenen tijden
Den Coninck heb veracht;
Dan dat ick Godt den Heere,
Der Hoochster Majesteit,
Heb moeten obedieren
Inder gherechticheyt.